
محدود کردن ظرفیت محیطهای بسته، ابتلا به ویروس کرونا را کاهش میدهد
براساس تجزیهوتحلیل جدیدی که میتواند به مقامات مسئول درمورد تصمیمگیری دررابطهبا اقدامات محدودکننده شیوع کووید ۱۹ کمک کند، در ماههای اولیهی همهگیری ویروس کرونا در آمریکا رستورانها، سالنهای ورزشی و دیگر فضاهای سرپوشیده پرازدحام، مسئول ۸ مورد از هر ۱۰ مورد عفونت جدید بودند. این مطالعه که از دادههای موقعیت تلفنهای همراه در ده شهر آمریکا استفاده کرده است، همچنین توضیح میدهد که چرا شیوع بیماری در محلههای کمدرآمد بالاتر بوده است.
نویسندگان در پژوهشی که روز سهشنبه در مجلهی Nature منتشر شد، توضیح دادند که مکانهای عمومی در جوامع کمدرآمد، از مکانهای عمومی جوامع ثروتمند، شلوغتر بودند و بهطور متوسط ساکنان آنجا جابهجایی بیشتری داشتند که احتمالا بهخاطر شرایط شغلی آنها بوده است.
قبلا نیز مدلهای بیماری عفونی تخمینهای مشابهی از خطر ناشیاز فضاهای داخلی شلوغ ارائه داده بودند. چنین مدلهایی عمدتا بهخاطر تغییرات پیشبینینشده در رفتار جامعه، بهطور صددرصد قابل اطمینان نیستند. تجزیهوتحلیل جدید برآوردهای دقیقتری درمورد این موضوع ارائه میدهد که هرکدام از این نوع مکانها در شیوعهای شهر چقدر نقش دارند. برآوردها با دنبال کردن حرکات ساعتی و درنظر گفتن کاهش در میزان جابهجایی بهخاطر محدودیتهای ناشیاز دستور خانهنشینی یا دیگر تغییراتی که طی چند ماه اول رخ داد، به دست آمده است. در پژوهش جدید عفونت در مدارس یا محل کار اداری درنظر گرفته نشد. ژور لسکووک، دانشمند علوم کامپیوتر دانشگاه استنفورد و نویسندهی ارشد گزارش جدید، گفت:
ازنظر عفونتهای جدید، تااینجا، رستورانها خطرناکترین مکانها بودند که حدود چهار برابر خطرناکتر از سالنهای ورزشی و کافیشاپها بودند و پس از آن هتلها قرار داشتند.
در پی افزایش شمار عفونتهای جدید در هفتههای اخیر، مقامات بسیاری از کشورها تعطیلی جزئی رستورانها و مراکز دیگر یا محدودیت ساعات کار مکانهای سرپوشیده را در دستور کار خود قرار دادهاند. براساس نتایج مطالعهی جدید، این اقدامات خصوصا در مناطق کمدرآمد بسیار مهم است. بهار گذشته در چنین جوامعی عفونت بهشدت شیوع پیدا کرد و مدل جدید یکی از توضیحات احتمالی را ارائه میدهد: مکانهای عمومی محلی، از مکانهای دیگر شلوغتر هستند.
پژوهشگران برای درک تفاوت میان جوامع کمدرآمد و پردرآمد از نزدیک فروشگاهها را در مناطق مختلف بررسی کردند. در هشت شهر، از ده شهر مورد مطالعه، نرخ انتقال در مناطق کمدرآمد دو برابر نرخ انتقال در مناطق پردرآمد بود. دادههای جابهجایی به یک علت اشاره داشتند: ازدحام جمعیت در هر فوت مربع خواربارفروشیهای محلههای کمدرآمد ۶۰ درصد بالاتر از ازدحام این مکانها در مناطق پردرآمد بود و خریداران معمولا به مدت طولانیتری در آنجا میماندند. علاوهبراین، بهنظر میرسد ساکنان مناطق کمدرآمد کمتر میتوانند در خانه پناه بگیرند. سرینا چانگ، نویسندهی همکار مطالعه از دانشگاه استنفورد گفت: «فکر میکنیم یک دلیل مهم آن است که کارگران خدمات اساسی باید در محل کار خود باشند و از خانه کار نمیکردند.»
پژوهشگران در تجزیهوتحلیل خود، جابهجایی ساعتی حدود ۹۸ میلیون نفر را به داخل و خارج مکانهای عمومی سرپوشیده مانند فروشگاهها، کلیساها و هتلها بازنمایی کردند. در این بررسی، میزان رفتوآمد به هر مکان در طول روز، متوسط زمان ماندن مردم و مساحت هر مکان درنظر گرفته شد.
دکتر چانگ گفت پژوهشگران باتوجهبه نرخ عفونت پشتصحنه، مدل را با هدف پیشبینی وقایع آینده اجرا کردند و با استفاده از فرضیات استاندارد بیماریهای عفونی نحوهی انتشار و مکان انتشار عفونتها را مشاهده کردند. این تخمینها بهخوبی با آنچه در آن شهرها رخ داده بود، همخوانی داشت و تأثیر ناشیاز دستورها خانهنشینی را نیز نشان میداد. برای مثال، در شیکاگو، عفونتهای جدید در فقط ۱۰ درصد از مکانهای داخلی رخ داد که ۸۵ درصد از عفونتهای پیشبینی شده را تشکیل میدادند. تجزیهوتحلیل نشان داد، فقط بازگشایی رستورانهای تمامسرویس، منجر به ۶۰۰ هزار مورد جدید تا پایان ماه مه میشد.
پژوهشگران با تمرکز روی مکانهای عمومی سرپوشیده همچنین میتوانند تأثیر محدودیتهای جزئی را مدلسازی کنند. برای مثال، کاهش محدودیت ظرفیت رستورانها به یک پنجم ظرفیت عادی، عفونتهای جدید را تا ۸۰ درصد کاهش میدهد درحالیکه حدود ۶۰ درصد از مشتریان را حفظ میکند. دکتر لسکووک با اشاره به لزوم اجرای محدودیتها گفت که پژوهش آنها نشان میدهد هنگام اجرای محدودیتها لازم نیست به روش همه یا هیچ عمل شود.